aladin, sprookje of .....

Vandaag las ik een blogbericht van schrijverdezes waar ik het roerend mee eens ben. Het gaat over het nieuwsbericht dat ProBiblio een soort community wil openen voor het beantwoorden van vragen die gesteld zijn aan aladin. Iedereen - ook de bibliotheek - kan vragen beantwoorden. In het nieuwsbericht hoopt men dat de bibliotheek de beste antwoorden gaat geven. Natuurlijk hoop ik dat ook, maar is dat realistisch? Zelf kan ik niet al mijn vragen beantwoorden en dus stel ik ook wel eens een vraag aan aladin. Eerlijk gezegd baart het verschil in niveau van antwoorden mij zorgen. Ik heb fantastische antwoorden gekregen, waar ik nu nog gelukkig mee ben en ik heb antwoorden gekregen, die ik linea recta teruggestuurd heb. De bibliothecaris hoeft absoluut niet alle antwoorden zelf te kunnen geven. Wel is het een vereiste dat de bibliothecaris de competenties bezit een vraag goed te kunnen inschatten om eventueel het besluit te nemen het beantwoorden van de vraag over te laten aan een specialist. De specialist kan heel goed iemand van buiten zijn. Leuk voor de vragensteller en leuk voor de antwoordgever. Ik vind het een prima streven dat de bibliotheek zelf het beste antwoord wil geven. Leg de lat hoog en wees kritisch met betrekking tot de antwoorden. Misschien is het openstellen van aladin wel een probaat middel voor zelfreflectie bij bibliotheken. Waarom loopt het aantal gestelde vragen zo snel terug? Zijn de klanten niet tevreden over de antwoorden? Waarom is de naamsbekendheid van deze bibliotheekservice nog steeds zo laag? Doen de tevreden klanten niet aan mond-tot-mondreclame?